వద్దన్నా వినని జ్ఞాపకం మరింత దగ్గరై
నువ్వుంటే…ఎంత బాహుండునో కదా
అనే ఆలోచనలు మరింత ఊపిరాడనివ్వక
కనురెప్పల్ని మూయనివ్వక ఎత్తనివ్వడంలేదు
నన్ను దగ్గరికి హత్తుకుని ఓదార్చే చేతులకోసం
ఏ లోతులు కొలవలేని నా నిస్సహాయతను చూసి
నీపై ఉన్న వెర్రి వ్యామోహాన్ని కొలుస్తూ
వెక్కిరింతగా కనుబొమ్మలు ఎగురవేస్తూ
వ్యంగగా పెదవులు విప్పార్చి నవ్వుతున్నాయి!
